Historia

Barcin leży na pojezierzu Wielkopolsko–Kujawskim, w północno–wschodniej części Wysoczyzny Gnieźnieńskiej w pradolinie Noteci wchodzącej w skład Pradoliny Toruńsko–Eberswaldzkiej. Legendarna historia, Barcina sięga 997 roku. Właśnie w tym roku w drodze do Prus i na Warmię, pod wzgórzem, dzisiaj znanym Górą św. Wojciecha, zatrzymał się na odpoczynek biskup Wojciech. W drodze powrotnej konie wiozące jego ciało w tym samym miejscu zatrzymały się, nie chcąc iść dalej. Dzisiejszą nazwę Barcina spotykamy w dokumencie Jana Lechockiego, właściciela Barcina, pod datą 24.04.1794 roku. Herbem miasta Barcina jest róża, symbol św.Wojciecha, umieszczona na jednej z pierwszych pieczęci z 1578 roku.
Gmina Barcin położona jest w południowej części województwa kujawsko-pomorskiego. Wchodzi w skład powiatu żnińskiego. Leży 35 km od Bydgoszczy przy trasach komunikacyjnych Bydgoszcz– Mogilno (nr 254) oraz Inowrocław–Żnin (nr 251). Graniczy z gminami: Żnin, Łabiszyn, Dąbrowa Mogileńska i Pakość. Teren gminy przecina dolina Noteci, tworząc teren łagodnie pofałdowany , obniżający się w kierunku rzeki.
Gminę zamieszkuje ponad 16.000 osób. Największymi skupiskami ludności są: miasto Barcin liczące ok. 9.000 mieszkańców i miejscowość Piechcin – 3.100. Mija już sto lat od pierwszego założonego klubu sportowego na terenie gminy Barcin. Ten długi okres pozwolił zebrać mieszkańcom doświadczenie sportowe i organizacyjne, dzięki któremu kluby istnieją do dzisiaj. Jednym z tych klubów jest -Ludowy Klub Sportowy „Dąb” Barcin.Nazwa klubu ma swoją historyczną wymowę i została przybrana od okazałego i wiekowego przedstawiciela tego gatunku drzew posadzonego w roku 1410 przez samego króla Władysława Jagiełłę, który dla upamiętnienia pobytu przejeżdżając przez Barcin w drodze do Łabiszyna posadził to drzewo na terenie miasta.Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w latach 1948–1962 sportowcy Barcina brali czynny udział w zawodach sportowych reprezentując Związek Sportowy Ochotniczych Straży Pożarnych „Strażak” i Ludowe Zespoły Sportowe. Przewodnimi dyscyplinami sportowymi w ówczesnych latach były lekkoatletyka, pływanie oraz piłka nożna. Do wyróżniających się sportowców owych lat zalicza się braci Czesława i Bronisława Drozdowskich, Bogdana Szumskiego, Henryka Krycha, Zenona Konieczkę. W 1962 roku powstaje pierwszy prawomocny Zarząd Ludowego Zespołu Sportowego „Dąb” w Barcinie w następującym składzie:Włodzimierz Kamadulski, Czesław Drozdowski, Łucjan Ruchaj, Eugeniusz Polgiert i Zenon Rydlewski. Zarząd postanowił powołać do życia jako pierwszą, drużynę piłki nożnej nawiązując do tradycji lat dwudziestych, już wówczas, bowiem taka drużyna w Barcinie istniała. Oficjalne zarejestrowanie drużyny piłkarskiej seniorów nastąpiło w Okręgowym Związku Piłki Nożnej w 1962 roku w klasie C. Pierwszy sezon piłkarski dla naszych piłkarzy rozpoczął się w sezonie1963/1964. Po trzech latach rozgrywek drużyna zdobyła awans do klasy B. W roku 1968 drużyna w częściowo zmienionym składzie wywalczyła I miejsce w swojej grupie i zdobyła awans do klasy A, w której rozgrywała swoje spotkania do czewca 2005 roku kiedy to wywalczyła awans do klasy okregowej.
DRUŻYNY MŁODZIEŻOWE
Z upływem lat zaczęły się wykruszać szeregi zawodników jednej drużyny piłkarskiej, dlatego w roku 1971 stworzono i zarejestrowano drużynę juniorów, a w roku 1974 drużynę młodzików starszych. Osiągnięcia naszych piłkarzy nie są bogate jak ich poprzedników, niemniej jednak, barcińska młodzież odniosła również liczące się sukcesy.
Przyjemną niespodziankę sprawili klubowi juniorzy młodsi, którzy w letnich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej w Płocku jako reprezentacja Zbiorczej Szkoły Gminnej zdobyli w dniu 4 czerwca 1978 roku mistrzostwo Polski szkół podstawowych w piłce nożnej o puchar „Przeglądu Sportowego” i Telewizji Polskiej. Na długo pozostanie w pamięci zwycięstwo tych ambitnych sportowców, którzy dostarczyli wiele wspaniałych emocji i wzruszeń, a zdobyte puchary będą trwałą pamiątką wspomnianych Igrzysk. Droga do sukcesu była długa i bardzo ciężka. W pierwszym etapie zawodnicy musieli wywalczyć prawo reprezentowania województwa w rozgrywkach okręgowych. Drugą przeszkodę stanowiły ćwierćfinały i półfinały w Płocku. W ćwierćfinałach barcińscy piłkarze pokonali reprezentację województw: Słupska, Gdańska, Warszawy a w półfinałach reprezentację Łodzi i Płocka. W wielkim finale zwyciężono reprezentantów Białej Podlaskiej po dramatycznym spotkaniu dopiero w rzutach karnych. W zwycięskim zespole grali:Tomasz Wróbel, Mariusz Gawle, Metody Walczak, Jerzy Furmaniak, Maciej Mielcarek, Robert Murawski, Mirosław Rybicki, Marek Radzikowski, Dariusz Giemza, Paweł Niestatek, Rafał Rydlewski, Janusz Popielarz, Ryszard Pachla.Skład drużyny uzupełniono także zawodnikami szkoły z Piechcina, którymi byli:Jacek Grobelski, Aleksander Kalka i Marek Byczyński. Następnym sukcesem piłkarskim młodzieży to dziewiąty międzynarodowy finał turnieju piłkarskiego redakcji „Świata Młodych”. Finał ten poprzedzony był krajowym finałem, w którym uczestniczyła również nasza drużyna uzupełniona czterema zawodnikami ze szkoły w Piechcinie. Na startujące cztery zespoły barcińska drużyna zdobyła I miejsce pokonując w rozgrywkach reprezentacje byłych województw: Gorzowa, Gdańska i Katowic. W finale międzynarodowym miała za przeciwnika rówieśników z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W pierwszym meczu rozegranym dnia 23 września 1979 roku z Rothenburga 6:1, w meczu rewanżowym 30 września 1979 roku na terenie NRD chłopcy z Barcina wygrali 6:0 zdobywając tym samym główną nagrodę redakcji „Świata Młodych”.
Zainteresowanie społeczne sportem w Barcinie jest olbrzymie, Mimo braku stadionu z prawdziwego zdarzenia, aktyw sportowy Barcina patrzy z wiarą w przyszłość i z przekonaniem, że w niedługim już okresie nastąpi w tym kierunku znaczna poprawa przez wybudowanie nowych obiektów sportowych.
OBIEKT - ZARZĄD
Po długich staraniach Zarządu Klubu zakończonych powodzeniem przewodniczący Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu w Warszawie Marian Renke decyzją nr 14 z dnia 5 lipca 1979 roku przekazał nieodpłatnie na rzecz Urzędu Gminnego w Barcinie z przeznaczeniem dla potrzeb Ludowego Klubu Sportowego „Dąb” obiekt sportowy położony przy szosie łabiszyńskiej o powierzchni 5,41 ha wpisany w księdze wieczystej numer 154 „B” w Państwowym Biurze Notarialnym w Szubinie. Obiekt ten został w 1923 roku wykupiony za finanse zebrane przez społeczeństwo miasta Barcina od niemieckich właścicieli i do 1939 roku służył sportowi barcińskiemu i jego rozwojowi. Odbywały się tam również imprezy kulturalno – regionalne i festyny. Obiekt ten z pominięciem okupacji niemieckiej stanowił własność państwową. W dniu 16 grudnia 1980 roku odbyła się, przy bardzo dużym zainteresowaniu młodzieży i społeczeństwa miasta i okolicy zebranie sprawozdawczo – wyborcze. Wielkie przemiany, jakie zostały w polskim ruchu związkowym w sierpniu 1980 roku nie ominęły również sportu i dowiodły, że rozwój społeczny bez napięć i konfliktów jest praktycznie nie możliwy. Dlatego w sprawozdaniu zarządu i głosach w dyskusji przejawiała się wielka troska o przyszłość sportu i głębokie poczucie odpowiedzialności za jego dalsze losy w tych trudnych chwilach. W programach działania na lata 1981/1982 szczególną uwagę skupiono na utrzymaniu dotychczasowego poziomu sportowego i na rozszerzonym współdziałaniu Klubu z miejscowymi szkołami w celu zapewnienia warunków doskonalenia sportowego szerszej rzeszy młodzieży, otoczenia jej większą opieką oraz służenia codzienną pomocą. Z wyników wyboru nowego zarządu w skład weszli:prezes honorowy mgr Aleksander Kulig, prezes klubu Łucjan Ruchaj, v-ce do spraw sportowych mgr Marek Sarna, v-ce prezes do spraw organizacyjnych Alojzy Kulski, v-ce turystyki Lech Puzio, sekretarz Edward Tokarski, skarbnik Józef Pliszkowski oraz członkowie zarządu mgr Jan Brzezicha, mgr Jerzy Kosmalski, Czesław Drozdowski, Stanisław Kubiak, Henryk Nowakowski, Edmund Bressa, Władysław Kowalski, Zenon Rydlewski, Ryszard Wojciechowski, Eugeniusz Majchrzak, Eugeniusz Tylkowski, Henryk Nowak.Komisja rewizyjna: przewodniczący Zenon Basiński oraz członkowie Tadeusz Szóstak, Czesław Brzychcy. Od maja 2005 w skład zarządu weszli: Prezes - Eugeniusz Tylkowski Wiceprezes - Muszyński Marian Sekretarz - Ratajczak Paweł Skarbnik - Puzio LechCzłonkowie: - Cegielski Ryszard, Kowalski Artur, Kozłowski Eugeniusz. W lipcu 2006 roku wybrano nowy Zarząd w skład, którego weszli: Prezes - Hubert Łukomski, V-ce Prezes - Eugeniusz Tylkowski, Skarbnik - Radosław Mróz, Sekretarz - Mateusz Kapuściński, Członkowie: Ewa Stankiewicz, Henryk Plewa, Ryszard Cegielski. Od sierpnia 2007 roku działa już nowy Zarząd w składzie: Prezes - Eugeniusz Kaczmarek, V-ce Prezes - Maurycy Obała, Sekretarz - Paweł Ratajczak, Skarbnik - Tadeusz Kubicki, członkowie: Marian Muszyński, Zenon Rydlewski, Hubert Łukomski.
KILKA CIEKAWYCH WYDARZEŃ
W maju roku 1980 odbył się finał Pucharu Polski na szczeblu okręgu bydgoskiego drużyn piłkarskich juniorów młodszych. Zespół nasz wygrał wszystkie spotkania zobywając pierwsze miejsce i puchar. W drodze po sukces drużyna „Dębu” Barcin pokonała drużyny: „Unię” Janikowo 4:1, „Noteć” Mątwy 4:0, „Zawiszę” Bydgoszcz 8:7, „Noteciankę” Pakość 3:0 i w finale, który odbył się 14 maja 1980 roku „Unię” Solec Kujawski 3:0. „W opinii zarządu: zdobycie pięknego pucharu cenimy sobie wysoko i dumni jesteśmy z całej drużyny, która we wszystkich meczach grała bardzo ambitnie i dobrze taktycznie. Z pełną dyscypliną realizowała opracowany plan założeń, udowodniła, że była jedną z najlepszych 32 startujących drużyn”. W drużynie, która zdobyła Puchar Polski juniorów w edycji wojewódzkiej 1979/1980 występowali : Mirosław Ławiński, Piotr Osuch, Krzysztof Mielcarek, Marek Radzikowski, Dariusz Giemza, Rafał Rydlewski, Paweł Gruszka, Mirosław Rybicki, Mirosław Prus, Paweł Niestatek, Krzysztof Sudoł, Piotr Baranowski, Mariusz Nadolny, Jerzy Furmaniak, Dariusz Prusak. Trenerem juniorów młodszych był długoletni instruktor Klubu Zenon Rydlewski. Dzień 12 czerwca 1983 roku przeszedł do historii klubu jako dzień niezwykle wyjątkowy, dlatego że zdarzył się po raz pierwszy w jego długim istnieniu. W dniu tym, bowiem drużyna juniorów starszych miała wyjechać na swój ostatnia mecz w sezonie sportowym 1982/1983 do „Orlików” w Bydgoszczy. Z uwagi, że w Barcinie właśnie tego dnia odbywało się pierwsze nabożeństwo w nowej parafii na osiedlu „Kujawy” i zarazem uroczyste przyjęcie dzieci do komunii św. większość zawodników z powodu zakazu rodziców odmówiła w tym dniu wyjazd do Bydgoszczy i tym samym drużyna z powodu braku pełnego składu nie wyjechała na zawody. Na tej podstawie drużyna gospodarzy wygrała mecz walkowerem i zdobyła (wtedy)dwa cenne punkty i trzy bramki. W tym wyniku „Orliki” zostały mistrzami a lider, czyli „Polonia” Bydgoszcz znalazła się na drugim miejscu. Z miejsca przystąpiono do ataku szukając dziury w całym, kto miał zdetronizować z góry upatrzonego faworyta. Aby doprowadzić swój z góry opracowany plan do pełnego skutku uznano winnymi częściowo drużynę „Polonii” a bezpośrednio drużynę „Dębu”, a drużyna „Orlików” i tak została ogłoszona mistrzem ligi okręgowej. Ukazało się wiele notatek prasowych, które źle podsumowały Okręgowy Związek Piłki Nożnej za korupcje i układy.